Τοῖς δὲ σωματικοῖς ἐλαττώμασι τοιαύτην ἐπῆγεν ἄσκησιν, ὡς ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος ἱστορεῖ, λέγων αὐτοῦ Δημοσθένους ἀκοῦσαι πρεσβύτου γεγονότος· τὴν μὲν γὰρ ἀσάφειαν καὶ τραυλότητα τῆς γλώττης ἐκβιάζεσθαι καὶ διαρθροῦν εἰς τὸ στόμα ψήφους λαμβάνοντα καὶ ῥήσεις ἅμα λέγοντα, τὴν δὲ φωνὴν γυμνάζειν ἐν τοῖς δρόμοις καὶ ταῖς πρὸς τὰ σιμ’ ἀναβάσεσι διαλεγόμενον καὶ λόγους τινὰς ἢ στίχους ἅμα τῷ πνεύματι πυκνουμένῳ προφερόμενον· εἶναι δ’ αὐτῷ μέγα κάτοπτρον οἴκοι, καὶ πρὸς τοῦτο τὰς μελέτας ἱστάμενον ἐξ ἐναντίας περαίνειν.
为了克服自身固有的缺陷，德莫斯提尼也可谓是不遗余力；根据法勒隆的狄米特里奥回忆，他曾在这位大演说家晚年时多次听到他本人提及：为了克服自己吐字不清和口吃的毛病，他甚至含着石子来训练口齿，力图发音的清晰；而为了增强音量，他总是在奔跑和登山时背诵和吟咏演说辞或诗歌的章句，且往往是在屏住气息的状态下一气呵成的。他还在家中摆放一面巨大的镜子，并总是站在其对面进行演讲术的训练。
选自普鲁塔克《德莫斯提尼传，11》